يک دنياي بهتر: در آستانه هشت مارس فضاى سياسي جامعه در اين زمينه چگونه است؟ چه تحرکاتى به چشم ميخورد؟
نسرین رمضانعلی: با نزدیک شدن 8 مارس رژیم به تکاپو افتاده است که مانع برگزاری مراسمها به مناسبت روز جهانی زن شود. همزمان فعالین این جنبش در تلاش هستند تا توطئه های رژیم ضد زن را پس بزنند و فضا را هر چه بیشتر برای برگزاری مراسمها در ابعادی گسترده تر آماده کنند. رژیم احضارها و دستگیرها را همچنان ادامه میدهد. هم اکنون تعدادی از فعالین زن کماکان در زندان بسر میبرند٬ تعدادی احضار شدند٬ تعدادی با وثیقه های سنگین اخيرا آزاد شدند. اين اقدامات براى زمينگير کردن فعالين صورت ميگيرد. دستگیری فعالین کارگری٬ دانشجويان٬ و اعدامهای اخیرا همه در امتداد یک سیاست هستند: ایجاد فضای رعب و وحشت.
تاکنون تشکلهای مختلفی در شهرهای مختلف خواستار مجوز برای برگزاری مراسم روز جهانی زن شده اند. رسما به تعدادی گفتند مقدرو نیست و امکان ندارد. بهانه هائی از طرف استانداری و ارشاد اسلامی و فرمانداری و حراست دانشگاه و بسیج محله و شورای اسلامی شهر تراشیده شده است که چرا مجوز داده نميشود. این پروسه ای هست که هر ساله ما شاهدش هستیم و هر ساله زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب در شهرهای مختلف با تمامی اين موانعها مراسمهائى برگزار میکنند. امسال نیز همين داستان است. امسال نیز شاهد خواهیم بود که بخشهاى مختلف جنبش 8 مارس با بیانیه ها و قطعنامه ها کیفر خواست خود را علیه این نظام اعلام خواهند کرد. امسال با سالهای گذشته به احتمال زیاد تفاوتهای هم خواهد داشت. از جمله حضور همسران کارگران در این مراسمها و نشان دادن اینکه این جنبشها از هم جدا نیستند.
يک دنياي بهتر: رژيم جمهوري اسلامى وادار به عقب نشيني از طرح "امنيت اجتماعي" شده است. ادعا کرده اند کسى حق ندارد در زندگى خصوصى افراد دخالت کند. ماجرا چيست؟ از اين فضا چگونه ميتوان به عنوان سکوئى براى تعرض زنان استفاده کرد؟
نسرین رمضانعلی: جمهوری اسلامی در سرکوب کوتاهی نکرده و بدون سرکوب اموراتش پيش نميرود. کسى هم اين ادعاها را جدى نميگيرد. همه ميدانند قبل از نمايش انتخابات است و ميخواهند مانور بدهند. فرداى اين مضحکه دوباره لمپنها را به جان زنان مى اندازند. ميگويند در زندگى خصوصى مردم دخالت نکنيد اما در همين يکماه گذشته وسيعترين سرکوبها را انجام دادند. از شلاق زدن زنانى که در مراسم اول مه سال گذشته شرکت کردند تا دستگيرى مرتب فعالين کارگرى و اخيرا دستگيرى وسيع دانشجويان. ترورها و اعدامها و زير شکنجه کشتن ها را هم اضافه کنيد. طی 30 سال رژیم سرمایه داری اسلامی طرحهای امنیتی زیادی را تصویب کرده و همگی این طرحها در خدمت سرکوب مردم بوده است. در خدمت سرکوب ابتدائی ترین خواستهای برحق زنان و کارگران زحمتکش و استثمار شده بوده است. اما اين اقدامات فقط کوتاه مدت جامعه را محتاط کرده و مجددا اعتراض شروع شده است. حکومت ياد احترام حریم شخصی مردم نيفتاده بلکه ترسيده است که زياده روى کار دستش بدهد. اين رژيم سه دهه است که بزور حجاب را سر زنان نگهداشته و نيروئى که براى اينکار بسيج کرده يک ارتش کامل جنگى است. نتيجه اينبوده که خودشان ميگويند زنان و دختران جوان "بد حجاب" اند و "مانکن" شدند.
حجاب سمبل تحقیر فرودستی زن و پرچم اسلام سياسى است. وحشت اينها از اينست که عملا حجاب کنار گذاشته شده است و تا پرت کردن آن راهى نيست. بگذاريد خاطره جالبی را اینجا تعریف کنم. یکی از بستگان یک زندانی دنبال پرونده همسرش که زندان بوده دوندگی زیادی می کند. از بس به اين خانم وعده دادند و سر دواندند و دروغ گفتند عصبانی میشود و به قاضی پرونده میگوید؛ ببینید یا جواب من را میدهید یا من همینجا روسری ام را پرت میکنم. قاضی از ترسش که این طلسم نشکند سریع جواب میدهد. این نمونه سمبوليکى است که زنان اعتراض و واکنش شان چيست و حساسيت حکومت کجاست. رژیم از این هراس دارد زنان به یکباره حجابها را پرت کنند. بى دليل نيست بعضى از مرتجعين حکومتى که خودشان در تحميل حجاب به زنان نقش داشتند بحث غير اجبارى کردن حجاب را بکنند.
يک دنياي بهتر: محور سياستهاى حزب براى سازماندهى در اين زمينه کدامست؟ تاکيدات و ملاحظات چيست؟ توصيه ها و فراخوان ما کدامند؟
نسرین رمضانعلی: سياست حزب عموما تقويت جنبش آزادى زن در مقابل حکومت آپارتايد جنسى و متشکل کردن گرايش راديکال و سوسياليست اين جنبش براى دخالتگرى و رهبرى اين مبارزات وسيع و توده اى است. حزب با حساسيت تلاش ميکند مبارزات زنان برای بهبود موقعیت خود را تقويت کند و به جلو ببرد. جنبش آزادى زن يک جنبش مهم جامعه ايران است و وزن مهمى در اردوى چپ عليه راست بطور کلى دارد. يک پايه سياست ما مقابله با گرايشاتى است که تلاش ميکنند زنان را به نيروى بخشهائى از حکومت تبديل کنند و يا آزاديخواهى و برابرى طلبى زنان را اسلامى کنند. کارى که همين گرايشات به اشکال ديگرى در جنبش کارگرى و در دانشگاهها هم ميکنند.
از نظر عملى و سياسى نه فقط نقد هميشگى اين نوع سياستها بلکه طرح سياستها و تاکتيکهاى متناسب با وضعيت و توان امروز جنبش آزادى زن٬ اقداماتى است که بسيار ضرورى اند. امر سازماندهی جنبش وسيع آزادی زن به اشکال متنوعى ميتواند پيش برود و در حال حاضر خود اين جنبش متناسب با شرايط نمونه هاى مختلفى بدست داده است. سياست اساسى ما اينست که گرايش راديکال که بيقيد و شرط آزادى و برابرى زن و مرد ميخواهد دراين جنبش وسيع زنان حرف اول را بزند. یکی از اقدامات مهم ما جذب چهرها و رهبران رادیکال و سوسیالیست درون این جنبش است. همينطور جنبشهاى آزاديخواهانه در ايران در مقابل کل راست در يک جبهه قرار دارند و از همديگر تاثير ميپذيرند. در این مبارزات و امر سازماندهی ما تنها خطاب به جنبش زنان صحبت نمکنیم. جنبش کارگری٬ جنبش دانشجوئی٬ مبارزات معلمین٬ پرستاران و مزدبگیران در ایران در کنار هم قرار دارند. سياست ما اينست که اين جنبشها همدیگر را تقویت کنند.
در مورد تاکیدات بايد گفت اگر تمامی نیروهای سرکوبگر به خیابان بریزند و همه جا را اشغال کنند٬ بازهم مراسمها در ابعاد و اشکال ديگرى برگزار میشود. رژیم هر طرحى براى ايجاد محدوديت داشته باشد٬ جنبشهای اجتماعی راه برون رفت را خواهند یافت. بنابراین تاکیدات حزب ما خطاب به جنبش زنان و دست اندارکاران و سازماندهندگان این است که براى برگزارى مراسمها در ابعادی گسترده تلاش کنيد. در مراکز و محلات و هر جائى که مقدور است رنگ روز زن را وسيعا به جامعه بزنيد. جشن جهانى روز زن در ايران معنى اش اعتراض عليه حکومت ضد زن است. در اينروز هر زنی و هر مردى بايد احساس کند کارى بايد بکند و بیش از این فرودستی زن و قوانین ضد زن را قبول نخواهد کرد.
ما دراينروزها بايد مقدمات روزى را فراهم کنيم که در ابعاد میلیونی زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب به خیابانها مى آيند و روز 8 مارس را روز پيروزى جنبش آزادى زن و جنبش سوسياليستى بر رژيم آپارتاید جنسی اعلام ميکنند. زنان خواهان یک زندگی انسانی٬ یک دنیای بهتر٬ یک زندگی شایسته در قرن 21 هستند و اولين مانع اين امر حکومت ضد زن اسلامى است. *
